Os avisos da morte

Provincia de Lugo, orixe descoñecido

Un rapaz atopouse coa morte unha vez e fixéronse moi amigos. Entonces o rapaz díxolle á morte que, xa que eran amigo, que lle ía pedir un favor: que se podía avisar antes de ir por el, que así podería divertirse mellor. A morte prometeulle ó rapaz que así o faría. Despedíronse e pasaron moitos anos sen que o rapaz recibira ningún aviso da morte. Pero un día presentouse a morte diante do rapaz, que agora xa ía indo vello e díxolle que viña por el. O home, todo asustado, díxolle que iso non era o convenido, que quedara de avisa-lo con tempo e que éstas non eran palabras. A morte respostoulle:

— ¿Blanqueouche o pelo?

— Blanqueou —contestou o home.

— ¿Caéronche os dentes?

— Caeron.

— ¿Canráronseche as pernas?

— Cansaron.

— ¿Perdiches as forzas?

— Perdín.

— E logo, ¿que máis avisos querías?

VV. AA. 1972. Contos populares da provincia de Lugo, Centro de Estudios Fingoy. Editorial Galaxia, Vigo (Pontevedra)